Gerçeğe Uzak Kalmayın

FASIL -67

Ben hep mağlup mu olacağım? Hep rakip sahalarda mı maçlarım. Rakibim tefeciler mi kendim miyim? Hep ellerine mi düşeceğim, kendimsiz… Evet kendimsizim. Kendimde hiç olmadım…Sahipsizim. Mutlak irade tabii ki esaretimi istemez de ben kendimi esir almışım. Tefeciler elinde aşağıların aşağısındayım şimdi... Ne olur imdadım ol, Ey Sahibül Mülk, Azze ve Celle, Hayrul Makirin... N'olur...Beni ellerine düşürme şu iki ayaklı sersefil anamalcıların...

Terk edildim, diyar be diyar... Hep yalnız kaldım. Aslında kalmadım, hep öyleydim. İstifra nöbetlerindeymiş gibi bir bilmediğim yerdeyim... Kendimi tanıyamam ve yok oluşlar maddi manada ibdaya dönüşür. Tevekkeli değil, tevekkesiz de değil, terekeci değil, tenekeci de değil de “teveffeni” belki edeceğim duanın bir seyyar mukaddimesi olabilir.

Bu mesele benim Bezm-i Elest’ten beri sorunum. Var olmak bir erdemle ya da yok olmak hiçlikle...

Niye kendimi parçalıyorum ki, “dünyada bir kuru başım var onu da hangi diyar olsa götürürüm. “ (NFK)

Terk edilişler hep yok oluş değildir. Santim santim müstağni olmaya doğru bir gidiştir bu… Sere serpe rıhtımlarda dolaşmak boşunadır... Adım adım bırakırsan bunu ve yandan çarklı tepetaklak oluşları ve artık sen olmuşsundur. O olmuşsundur.

Ben kandan doğdum, kandan doğruldum. Yakarışlar bir üzüntülük değildir de bir santim daha yaklaşmaktır arzu ettiğini sandığına... Cambaz olmanın sırattan geçmeye faydası var mı? İşte bu bütün mesele... Dünya dedikleri yer bir gölgeliktir. Gölgede kalmanın ve vakit geçirmenin de tuba gölgesini kazandıracağı bir vehimdir. Eyvah ki eyvah... Yunus Peygamberin dediği gibi : "Senden başka ilah yoktur, seni tesbih ederim, şüphesiz ki ben zalimlerden oldum " (Kur’an)

Ben mistik hezeyanlar bendesi. Savrulup da giden bir rüzgar sesi ve nefesi... Kavuşmak mı, yoksa acı çekmek mi özgürlük mü veya ayrı yörüngelerde dönüp dolaşmak mı? Ateş gedenin cehennemde yanmayacağını kim söyleyebilir? Şehri yiğit bir türkü gibi dolaşmak kolaydır diyor da gerçekten kolay mı sanıyorsun. Dilerim merhamet bir ter olsun ve şakaklarından aksın. Başka bir şey istemem.

Günahlarım benim batışlarımdır, acizliğim, mülkün sahibine ihanet, har vurup harman savurmaktır emanet verilen bedeni ve zamanı. Kimse günahlarıyla anılmak istemez. Doğrusu da budur kimse günahlarını anlatmasın, faş etmesin... Bit tabii yaptığınız hayırları da öyle...

Sadece O bilsin...

FASIL 67